191- Pek fazla merhametli olan Peygamberimiz (S.A.V), ümmeti hakkında son derece şefkatli,
merhametli idi. Ümmeti hakkında daima kolaylık yönünü tercih buyururdu. Namazda iken bir çocuğun
ağladığını işitse ona merhameten namazını hafifçe kılar, çocuğun sesini durdurmak isterdi. Hele haktan
kaçınanların hallerine pek acır, hidayete ermeleri için dua ederdi.
O büyük peygamberin, O mukaddes Resül’ün merhameti yalnız insanlara değil, hayvanlara, ağaçlara,
ekinlere de idi. Mûte savaşında bulunacak olan İslâm ordusuna hitaben şu mealde öğütler vermişti: “ALLAH
Teâlâ’nın adına sığınarak onun ve sizin düşmanlarınızla harb ediniz. Fakat gideceğiniz yerlerde dünyadan
soyulmuş râhipler göreceksiniz, onlara asla dokunmayınız. Kadınlar ile çocuklara şefkatle muamele yapınız,
hurma ve diğer meyve ağaçlarını kesmeyiniz, evleri yıkmayınız.”6
Hicretin onuncu senesinde idi ki, muhterem oğlu Hz. İbrahim, henüz on altı aylık bir masum olduğu
halde vefat etmiş, kızı Fatımetü’z-Zehra’dan başka evlâdı kalmamıştı. Bir gül goncası gibi açılmadan
solan o masumun haline acıyarak ağlamış, mübarek gözlerinden şebnemler gibi yaşlar serpilmişti. Orada
bulunan İbn-i Avf: “Ya Resulâllah! Sen de mi ağlıyorsun? demekle şanı yüce Peygamber (S.A.V)
Efendimiz: “Gözü-müz ağlar, kalbimiz mahzun olur. Fakat bizden ALLAH’ın rızasına aykırı bir söz
çıkmaz”7 diyerek ruhundaki yüce hassasiyetini göstermiştir.
Kısacası O Peygamberi Zişan’ın mukaddes varlığı, bütün kâinat için ALLAH’ın büyük bir
rahmetidir. Bunun içindir ki hakkında:
1 Buhari; Edep:77; No:5767; 5/2268
2 Hadis, elimizdeki mevcut kaynak eserlerde bulunamamıştır.
3 Hadis, elimizdeki mevcut kaynak eserlerde bulunamamıştır.
4 Tirmizi; El-Birr v'es- Sadaka:70; No:2017; 4/369
5 Hakim, el-Müstedrek; 1/62
6 Beyhaki es-Sünenü’l-Kübra; Siyer; No:18666; 13/386
7 Buhari; Cenaiz:42; No:1241
merhametli idi. Ümmeti hakkında daima kolaylık yönünü tercih buyururdu. Namazda iken bir çocuğun
ağladığını işitse ona merhameten namazını hafifçe kılar, çocuğun sesini durdurmak isterdi. Hele haktan
kaçınanların hallerine pek acır, hidayete ermeleri için dua ederdi.
O büyük peygamberin, O mukaddes Resül’ün merhameti yalnız insanlara değil, hayvanlara, ağaçlara,
ekinlere de idi. Mûte savaşında bulunacak olan İslâm ordusuna hitaben şu mealde öğütler vermişti: “ALLAH
Teâlâ’nın adına sığınarak onun ve sizin düşmanlarınızla harb ediniz. Fakat gideceğiniz yerlerde dünyadan
soyulmuş râhipler göreceksiniz, onlara asla dokunmayınız. Kadınlar ile çocuklara şefkatle muamele yapınız,
hurma ve diğer meyve ağaçlarını kesmeyiniz, evleri yıkmayınız.”6
Hicretin onuncu senesinde idi ki, muhterem oğlu Hz. İbrahim, henüz on altı aylık bir masum olduğu
halde vefat etmiş, kızı Fatımetü’z-Zehra’dan başka evlâdı kalmamıştı. Bir gül goncası gibi açılmadan
solan o masumun haline acıyarak ağlamış, mübarek gözlerinden şebnemler gibi yaşlar serpilmişti. Orada
bulunan İbn-i Avf: “Ya Resulâllah! Sen de mi ağlıyorsun? demekle şanı yüce Peygamber (S.A.V)
Efendimiz: “Gözü-müz ağlar, kalbimiz mahzun olur. Fakat bizden ALLAH’ın rızasına aykırı bir söz
çıkmaz”7 diyerek ruhundaki yüce hassasiyetini göstermiştir.
Kısacası O Peygamberi Zişan’ın mukaddes varlığı, bütün kâinat için ALLAH’ın büyük bir
rahmetidir. Bunun içindir ki hakkında:
1 Buhari; Edep:77; No:5767; 5/2268
2 Hadis, elimizdeki mevcut kaynak eserlerde bulunamamıştır.
3 Hadis, elimizdeki mevcut kaynak eserlerde bulunamamıştır.
4 Tirmizi; El-Birr v'es- Sadaka:70; No:2017; 4/369
5 Hakim, el-Müstedrek; 1/62
6 Beyhaki es-Sünenü’l-Kübra; Siyer; No:18666; 13/386
7 Buhari; Cenaiz:42; No:1241
