189- Seyyid-ül Mürselin Efendimiz, gerek yaratılış ve gerek dinî haya ve edeb bakımından da bütün
insanların üstünde idi. Kendisinde görülen hayanın kemalinden dolayı hiç bir kimsenin sözünü kesmez,
yüzüne uzun uzadıya bakmazdı. Utanılacak veya çirkin görülecek şeyleri açıkça söylemeyip, üstü kapalı
bir şekilde söylerdi. Hoşuna gitmeyen bir şeyin bir kimseden meydana geldiğini işitince: “Filân kimse
neden öyle yapmış? demezdi. Bilakis “bazı kimseler neden şöyle yapıyormuş” demekle yetinirdi.
Ashab-ı Kiram’dan bir zat, pek fazla hayalı olduğundan bazı arka-daşları kendisini kınamak
istemişler. Resulü Ekrem (S.A.V) Hazretleri, bunu haber alınca: “Onu haline bırakınız, çünkü haya
imandandır.”1 Bu-yurmuş. Diğer bir hadis-i şerifte de: “Haya insan için bir ziynettir.”2 buyurulmuştur.
